Fesüppanallah

Hayatımın hiç bir döneminde dertlerimin bu kadar derya olup beni uykularımdan ettiğini, mengene misali boğazımı sıkıp beni nefessiz bıraktığını hatırlamıyorum. Öyle bi kapının önündeyim ki eşiği geçtiğim an arkamda bıraktıklarımla aramda hep özlem , hep yollar, uzun mesafeler olacak. Boğazıma düğüm olup takılacak sevdiklerim, ne zaman ki yağmurun, karın, baharda miss gibi çiçeklerin kokusunu içime çeksem burnumun direğinde bir sızı olacak hiç dinmeyen.. Öyle bir yol ayrımı ki bu, nereye gidersem gideyim rengim solacak, soluksuz kalacağım, bir yanım hep eksik hep yarım olacak. Çocukken annem kahvaltıda kakaolu süt mü, portakal suyu mu istersin diye sorduğunda karar veremeyip zırıl zırıl ağlayan ben hayatımın bundan sonraki kısmını derinden etkileyecek bu kadar ağır bi kararı nasıl vereceğim. Bütün bu sorularla kararan içimi, Berlin'in karanlık, karlı havasında bir yudum güneşe hasretken bir nebze olsun nasıl aydınlatacağım.

Bir yanda ailem, dostlarım, çocukluğuma, başımdaki kavak yellerine, hüznüme, sevincime, sessizliğime, sevdama tanıklık eden, doğduğum , büyüdüğüm şehir Ankara.. Diğer yanda elini ilk tuttuğum anda aslında çoktan bir daha bırakamayacağımı bildiğim, geçen her gün daha çok sevdiğim, uğruna takdire şayan mücadeleler verdiğim ve başımı omzuna her yasladığımda, beraber geçirdiğimiz her anda nefesimi tutup, zamanı dondurmak istediğim, bütün dertlerimin sorumlusu sevgilim, emek emek kurulmuş iki kişilik bir hayat ve sevmeye çalıştığım şehir Berlin..

Bu hikayede mutlu son olmadığını anlamak için alim olmaya gerek yok ama ben en acıklı, en dokunaklı, en kederli hikayelerde dahi son ana kadar umudunu kaybetmeden koruyan ve her daim tüm kötü adamları ortadan kaldırıp, sevenleri mutlu sona kavuşturacak olan 'o' mucizeyi bekleyebilen biriyim. Gözlüklerim var kömür karası.. gözlüklerim var yeşilçam pembesi.. Hangisini takarsam ona göre değişiyor günümün rengi.

Ben bir gurbet kuşuyum nereye uçarsam uçayım yönüm, sağım , solum gurbet.. Boynum bükük, rengim soluk, içimde hep bir hasret.. Anneme göreyse bu işler yalnız ve hep kısmet :)

Duygularıma tercüman Erkin baba'dan gelsin bu da öyleyse..